Naar het werk

Nadat mijn collega in het buro naast mij al sinds vorig jaar gevraagd had wanneer ik dan eindelijk naar het werk zou komen met mijn Alleweder, was het vandaag dan eindelijk zover. Een goed moment, al vroeg licht, (volgende week niet meer, vanwege de zomertijdomstelling dit weekend) goed weer en ook veel zin om eens een leuk ritje te maken. Dus vroeg eruit en direkt met het licht worden kort na 6 vertrokken voor de 40km. Ik heb vorig jaar de route al eens in het weekend gereden, dus die was bekend. Het verkeer op de route viel gelukkig mee op de landwegen en in de dorpen dus de rit ging eigenlijk heel snel, een mooie rustige ochtendnevel maakte de start van de dag heel aangenaam.

Aangezien mijn collega ook een velomobiel rijdt, een go-one EVO-R moesten we dus nog een ritje samen rijden, dat hebben we dus 's middags gedaan. We zijn naar het zijden gereden langs de B9, op zich een mooie route, maar op dat moment stond daar in beide richtingen grote files vanwege de A57 die nog steeds bij Köln afgesloten is vanwege de afgebrande brug. We hebben aan de Rijn een pauze gemaakt, daar heeft mijn collega de Alleweder van alle zijden eens goed bekeken, ondertussen scheen een stralende zon. Het is natuurlijk een heel verschil, een Alleweder van 14 jaar oud en een EVO-R van een paar jaar.

Heel goed is te zien dat de Alleweder veel groter is, ik zit dan ook nog met het hoofd buiten de Alleweder, en de berijder zi helemaal in de EVO-R. De EVO-R is ook zo smal daar de ontwerper de fiets zo klein mogelijk heeft onworpen (de ontwerper heeft echter ondertussen al een kleinere open fiets gemaakt). In Nederland, waar de Alleweder, en de Quest en de huidige Alleweders gemaakt worden, worden de fietsen nog altijd breder als 75 cm gemaakt. De reden is dat de fietsen dan wettelijk ook op straat mogen rijden en niet alleen op het fietspad moeten rijden. Ook heeft de Alleweder veel meer bodemvrijheid onder de fiets, en de vering van de beide fietsen is ook heel verschillend. De Alleweder is als een lelijk eentje en heeft een erg grote veerweg, de EVO-R is bijna als een kart, en heeft heel weinig vering. De rijstijl op de weg is daarom verschillend, dat ik over putdeksels rijdt maakt mij niks uit, de vering kompenseert erg veel, de EVO-R slingert het liefst om de putdeksels heen zodat de rit zo aangenaam mogelijk blijft. Andere grote verschillen zijn het gewicht, 33-35kg ofzo tegen 23kg, een betere stroomlijn van de EVO-R, en dat alles maakt dat de EVO-R zo ongeveer 2 keer zo snel rijdt als de Alleweder.

Daarna terug naar het werk, afscheid genommen van mijn collega, en terug naar huis. Dit ging nu iets minder snel vanwege de nu al 60km in de benen. Het tweede probleem is het hoogteverschil tussen het werk in Neuss en thuis. Neuss ligt aan de Rijn op 30 meter hoogte, thuis zijn we op 90 meter hoogte. De route die ik vanochtend gereden had is redelijk vlak omhoog, dus heb ik die ook weer terug gereden. De route aan de zuidzijde van de A46 (tot ongeveer Jüchen), daarna toch weer aan de noordzijde, is toch heuveliger. Op de terugweg leek het fietspad aan de andere straatzijde bij Giesenkirchen en kort daar voorbij niet zo mooi als op de heenweg. De zon scheen nog steeds krachtig en dat maakte de rit toch aangenaam, thuis ruim 98 km gereden in bijna 4 uur, dus nog net 25 km/u gemiddeld gemaakt.

Trainings rondje

Het is veeeeeel te mooi weer om niet te gaan fietsen, zeker nu dat ik al een tijdje niet gereden heb. Het kriebelt al een tijdje, gelukkig is het vrijdag en kan ik vroeg naar huis. Het weekend is weer vol met afspraken, dus daar kan het niet. Ik heb geen idee hoe de benen gaan voelen, dus maar redelijk rustig van start. Maar al gauw merk ik dat de benen wel willen.

De start gaat nu met een omweg omdat er een rotonde wordt gebouwd, ik rijdt richting Wickrath met de kortste route voor fietsers, dat gaat dan via landwegen redelijk parallel aan het spoor en de snelweg A46. In Wickrath verder richting het zuiden zo richting Wanlo en dan weer ongeveer parallel met de A61. Dan door Keyenberg (naar Borschemich loopt dood vanwege Garzweiler) en dan naar Holzweiler.
De route Granterath Wickrath is vals plat naar beneden vanaf Wickrath is het met 2 heuvels in Wickrathberg en Wanlo dan weer de hele tijd vals plat omhoog richting Holzweiler. Ín Holzweiler besluit ik richting Wanlo te rijden, je kan dan op de "Seitenstreifen" lekker tempo maken, meestal is de "Seitenstreifen" beter dan een fietspad, want dat kan (erg) slecht zijn.

Om de trip niet te extreem te maken wordt bij Wanlo gekeerd en kan ik nog een keer richting huis gas geven. Bij Kückhoven stijgen een paar ultralightvliegtuigen op vanaf de Flugplatz Kückhoven en laat ik het ook even rustiger rollen. Daarna het laatste stukje via enkele landwegen terug naar huis. Ruim 43 km met 30 gem. gereden.

Rondje Erkelenz

Met het mooie zonnetje hebben we, Gundula en ik, besloten een rondje Erkelenz te fietsen. We hebben zo veel mogelijk landweggetjes gereden en we zijn daarin aardig geslaagd. In Mennekrath moesten we de kaart studeren, en daar werd weer geinteresseerd naar onze ligfietsen gevraagd.

Net onder Rath-Anhoven hebben we dan toch een stukje langs de B57 gereden omdat we niet direct de eerste landweg richting Oerath konden vinden. Later thuis op Google-Earth hebben we dus wel een beter alternatief gezien, na ja, voor de volgende keer.

Wielerbaan Köln

Nadat ik de eerste 2 data voor de trainingsrondjes (in december en january) op de wielerbaan in Köln moest laten schieten voor het bowlen, kon ik deze keer op 4 maart toch present zijn. Jens, mijn collega, bleef maar vragen wanneer ik dan eindelijk ook eens mee zou komen.

Nu dan dus. Ik had op vrijdag mijn ligfiets nog gechecked op bandenspanning en de ketting maar weer eens gesmeerd om er zeker van te zijn dat alle techniek in ieder geval in orde is. Ook de helm maar weer opgezocht, op de baan is helmplicht.

Op zondag dan op tijd weg want Jens had me gewaarschuwd dat als er al enige rijders op de baan zijn, en die hebben zich an redelijk verdeeld, dat het schlecht kan zijn om naar het binnenterrein te komen. Na een klein beetje zoeken naar een parkeerplaats dichtbij bleek het hek nog steeds dicht, ik was er als eerste. Vrijwel direct nadat ik dat had geconstateerd komen er 2 ligfietsers aangereden, en ja hoor, dat is de organisatie, het hek gaat open we kunnen de baan op.

 
In totaal waren we met 8 ligfietsers, waarvan 2 velomobielen. Het is mijn eerste keer op een wielerbaan, dus dat het niet zo druk was vond ik wel fijn. Een beetje nerveus was ik toch wel vooral ook voor die steile bochten.
Nadat ik was gestart bleek alles toch erg mee te vallen, de grip van de banden op de baan was goed, het bochtenwerk is goed te doen, de baan kan dan wel steil zijn. Zelf bepaal je hoe je door de bocht rijdt / vliegt, of je dat dan laag of hoog doet is alles hetzelfde de baan is over de gehele breedte vlak, dus of je bovenin of beneden rijdt, dat maakt alles niks uit.

 
Nadat ik de eerste keer erg enthousiast was gestart, en wel direct met 40, bleek dat al snel, te snel te zijn het tempo zakt is de ronden daarop terug en ik kon gelukkig nog een 30 km/uur aanhouden. Het fietsen op de baan bleek verder heel goed te gaan. Waarschijnlijk was mijn verkoudheid nog niet helemaal weg, ik moest daarom al veel sneller als gewild weer terug naar de kant. Ik heb tussendoor dan van de gelegenheid gebruik gemaakt om fotos te maken. In totaal heb ik 5 keer rondjes gedraaid, en in totaal heb ik toch ruim 17 km in 41 minuten gereden, dat viel al met al toch niet tegen. In de latere rondjes heb ik geprobeerd dan 30 of hoger te fietsen, wat redelijk lukte, zo 30 to 32 kon ik zo doen.

 

Enfin, al met al een leuke ervaring, die ik zal herhalen als er weer een keer de mogelijkheid is. Als ik weet dat de conditie beter is kan ik het ook nog eens met de Verhees proberen, ik moet dan wel beter oppassen dat de snelheid in de bochten groot genoeg is, want anders val je er uit...