Weekend aktief

Op vrijdag ben ik zelf een rondje wezen fietsen niet al groot, maar toch weer onderweg met de Alleweder. Een rondje op bekend terein, met een warme en erg vochtige avond, veel zweten in de kist. Een ritje van 36km.

Zaterdag weer in het huis gewerkt dus toen helaas niet gefietst, maar zondag weer op pad geweest. Nu samen met Gundula op haar trike en ik op mijn tweewieler "Joli".

Wij zijn eerst naar Joel's werk gereden en vandaar uit naar Wassenberg, zo goed en kwaad als het kon langs de Rur.  Ons doel was de "Schlemmer-Markt" in Wassenberg, de sfeer was zoals op een wijnfeest. Na een stop waar we een kleinigheid hadden gegeten en een wijntje gedronken zijn we weer richtig huis gereden. Eerst was het doel dit geheel via het knooppunten-netwerk te doen, maar die route was te heuvelachtig. Kort voor Gerderath zijn van de route afgeweken en zijn we over andere landwegen verder gereden. Dat was beter, thuis aangekomen hadden we bijna 38km gefietst.

Weer weg

Ik wou dit weekend meer fietsen, dus vandaag ben ik weer op pad geweest. Eerst richting Wassenberg, daar het dal ingereden, dat moest ik dan bij Lövenich en Katzem dan weer omhoog trappen.

Daarna gaat het na Holzweiler richting noorden weer naar beneden naar Wickrathberg. Vandaar ging de tocht linksaf richting huis, dit stuk loopt dan weer langzaam omhoog. Vanaf Terheeg, ten zuidoosten van Erkelenz, net na de snelweg te zijn gepasseerd moest het laatste stuk in de regen worden getrapt. 63km totaal.

Landweggetjes

Na een keer naar het werk te zijn geweest en een kort ritje naar Wegberg, was het vandaag weer tijd voor een rondje. Het begin van de route was weer zoals al vaker gefietst.

Na de lange klim van Wanlo naar Immerath over het vals plat wou ik wat anders rijden. Ik ben vandaar dan over kleine veldwegen verder gereden. De tweede was direct redelijk slecht, de weg was bol, en de stenen lagen uit elkaar, Daardoor was de Alleweder slecht in bedwang te houden. Gelukkig waren de andere veldwegen wel beter en kon ik daar normaal fietsen. 35km in totaal.

Trainingsrit

Vandaag weer op pad geweest. In het begin moest ik weer warm draaien en liep het niet zo lekker. Maar na Hottorf ging het beter. In Kirchherten was de jeugdbrandweer aan het oefenen. Na Jackerath, dan maar eens door Immerath gefietst, ik was er nog nooit geweest. En binnen 10 jaar is het niet meer..... Tja, dan moet ik ook andere routes rijden.

Daarna kwam het stuk vals plat, maar nu gelukkig naar beneden, ik kon dus lekker vaart maken. Bij Wanlo is de aardwal voor Garzweiler al aangelegd, het besluit daartoe is ca. 2 maanden oud. Ten zuiden ervan worden dan de kolen weggegraven. In Wickrath was de brandweer aan het oefenen. Maandag is waarschijnlijk de oefenavond voor de brandweer. Tot dan heb ik een ruime 30 km/h gemiddeld, Dat kan ik het laatste stukje niet vasthouden. Totaal 51km gereden en dus net geen 30 km/h, wel heel tevreden met de rit. Daarna weer een Erdinger alcoholvrij weissbier gedronken om snel te regenereren en van de rit na te genieten.

Mooi weer

Vanochtend ben ik met de gele Joli1 naar Neuss gefietst, bijna 41 km, om daar mijn auto op te halen. Wat mij op de route opviel dat ik veel autos uit zijstraten en uitritten zien komen op meer of mindere korte aftsand. Gelukkig is het telkens goed gegaan en als het moest kon er op tijd geremd worden door de auto of door mij.

Ik wilde echter ook nog met de Alleweder weg en ben dan 's middags op pad gegaan. Het eerste rondje (zuidelijk, met de klok mee) was korter als ik wou. Ik wilde in totaal een 100 km fietsen en dat zou alleen maar 46 km extra worden. Dus ben ik via Erkelenz naar het noorden gereden (tegen de klok in) om de tweede rit ook lang genoeg te maken. Deze rit is 67 km geworden met een dagtotaal van 108 km.

Lekker ijs

Vandaag is het weer heerlijk weer, hoog tijd om er weer op uit te trekken. We besluiten dat ik met de ligfiets en Gundula met de auto naar wassenberg rijden voor een ijs. Ik spaar de knieen door het tempo tot in de vierde versnelling te rijden en de benen niet te hard te laten belasten. Ik ben desondanks redelijk snel in Wassenberg en moet nog even op Gundula wachten. Het is weer erg druk bij Eiscafe Kohlen en ik zoek alvast een leeg tafeltje. De Alleweder heeft veel bekijks als we het ijs genieten, ook het vertrek gaat niet ongemerkt aan de andere bezoekers voorbij. 

Op de terugweg besluit ik dezelfde route te nemen, ik weet dan dat die niet al te heuvelachtig is, maar rijd toch nog een rondje om Erkelenz. Totaal ruim 38km gefietst.

Knieval

Ik ben dinsdag bij het bowlen door vuil op aanloop hard op de rechterknie ben gevallen. Woensdag had ik dan nog veel pijn, maar sinds donderdag is dat al aardig over, alleen nog af en toe voel ik de knie en bij het geheel dubbel vouwen van de benen. Toch vandaag een rondje gefietst om te zin of ik dat bij het fietsen zou merken. Gelukkig valt het mee, alleen bij veel belasting en voel ik de knie nog, verder kon ik gewoon doorfietsen.

Ik was wel erg snel van start gegaan, dat heb ik later weer gemerkt, maar ik kon toch redelijk door blijven rijden. De dichte voetengaten schijnen toch goed te werken. Ik heb een mooi rondje 46 km gereden met een heel mooi gemiddelde nog boven de 29 km/uur.

Voor het onweer

Nadat het weerbericht vrijdag nog voor zaterdag en zondag zonnig en droog weer had voorspeld, bleek gisteravond dat voor zondag de hele dag onweer met regen werd voorspeld. De start van de zondag was echter zonnig en droog en dus eerst maar weer verder werken aan de keuken die volgende week dinsdag komt voordat ik me in de fiets zet. Ik kan ergens in de middag toch op pad en kan met een lekker tempo weer genieten van het velomobiel rijden. Op naar de veldweg waar ik een paar fotos van de Alleweder kan maken.

 

Daarna weer terug huis, maar met een kleine omweg om niet weer helemaal dezelfde route te rijden.Ik kan goed merken dat de voetengaten dicht zijn, de temperatuur is hoger en er is minder frisse lucht. Ook lijkt de fiets langer te blijven rollen. Ik kan echter mijn gemiddelde nog niet omhoog brengen. Ik weet nog niet wat dat is, misschien te vaak op korte stukken hard rijden waarna het tempo dan toch weer te veel zakt. Of is het toch de conditie, zo veel km's heb ik ook nog niet gemaakt.

Nadat ik gedouched had kwam inderdaad het onweer met regen om het stof te laten neerslaan. Ruim 39 km gefietst met een ruime 29 km/uur gemiddeld.

Rheinische Post

Eindelijk eens een leuk en positief bericht in de krant over velomobielen, bericht.
Ikzelf ben bezig geweest de voetengaten dicht te maken. Nadat het op vrijdag te krap gemaakte plastic direct bij de eerste keer trappen weer kapot gescheurt is, heb ik er vanavond een iets ruimer stuk plastic onder geplakt. Bij de eerste testrit naar Tenholt is het gelukkig heel gebleven. Ik raak het plastic echter nog steeds met de hak, maar kijken hoe lang het heel blijft.
Bij uitrollen heb ik nu eerst eens gemerkt hoe lang de Verhees snelheid houdt, echt verbazingwekkend! Dat zal ik nog eens meer herhalen en berichten.

Nieuwe windmolen

Na het avondeten toch even tijd gehad om een rondje te fitsen. Eerst richting Keyenberg gefietst en daar afgeslagen naar Holzweiler. Vandaar wilde ik een stukje richting Jackerath en daar zag ik dat ze weer een nieuwe windmolen gaan bouwen.

Er stonden verschillende vrachtwagens met verschillende onderdelen geparkeerd aan een kleine boerenweg, en een kraan stond een stuk verder half opgericht.

Vandaar dan weer terug naar huis, totaal net 31 km met een gemiddelde van ruim 29 km/uur.

Kort rondje

Het werd hoognodig weer tijd om te gaan fietsen. De zon schijnt, lekker fris en zo goed als geen wind. Ik heb een kort stukje gefietst de L19 / L277 naar het zuiden, daar is naast de rijbaan een mooi stukje asfalt dat dan goed te berijden is. Daar de weg gelukkig redelijk weinig kruisingen heeft kan je daar ook lekker doortrappen. Ik ben tot Kirchherten gefietst en weer terug. De heenweg met 30km/h, de hele rit 37 km met ruim 28 km/h. dat laatste had ik niet meer verwacht daar ik dan niet meer zo erg op het hard doorrijden had gelet. Ik kon op de terugweg wel goed tempo houden. Eens kijken of ik het komende lange weekend weer kan fietsen.

Naar het werk

Nadat mijn collega in het buro naast mij al sinds vorig jaar gevraagd had wanneer ik dan eindelijk naar het werk zou komen met mijn Alleweder, was het vandaag dan eindelijk zover. Een goed moment, al vroeg licht, (volgende week niet meer, vanwege de zomertijdomstelling dit weekend) goed weer en ook veel zin om eens een leuk ritje te maken. Dus vroeg eruit en direkt met het licht worden kort na 6 vertrokken voor de 40km. Ik heb vorig jaar de route al eens in het weekend gereden, dus die was bekend. Het verkeer op de route viel gelukkig mee op de landwegen en in de dorpen dus de rit ging eigenlijk heel snel, een mooie rustige ochtendnevel maakte de start van de dag heel aangenaam.

Aangezien mijn collega ook een velomobiel rijdt, een go-one EVO-R moesten we dus nog een ritje samen rijden, dat hebben we dus 's middags gedaan. We zijn naar het zijden gereden langs de B9, op zich een mooie route, maar op dat moment stond daar in beide richtingen grote files vanwege de A57 die nog steeds bij Köln afgesloten is vanwege de afgebrande brug. We hebben aan de Rijn een pauze gemaakt, daar heeft mijn collega de Alleweder van alle zijden eens goed bekeken, ondertussen scheen een stralende zon. Het is natuurlijk een heel verschil, een Alleweder van 14 jaar oud en een EVO-R van een paar jaar.

Heel goed is te zien dat de Alleweder veel groter is, ik zit dan ook nog met het hoofd buiten de Alleweder, en de berijder zi helemaal in de EVO-R. De EVO-R is ook zo smal daar de ontwerper de fiets zo klein mogelijk heeft onworpen (de ontwerper heeft echter ondertussen al een kleinere open fiets gemaakt). In Nederland, waar de Alleweder, en de Quest en de huidige Alleweders gemaakt worden, worden de fietsen nog altijd breder als 75 cm gemaakt. De reden is dat de fietsen dan wettelijk ook op straat mogen rijden en niet alleen op het fietspad moeten rijden. Ook heeft de Alleweder veel meer bodemvrijheid onder de fiets, en de vering van de beide fietsen is ook heel verschillend. De Alleweder is als een lelijk eentje en heeft een erg grote veerweg, de EVO-R is bijna als een kart, en heeft heel weinig vering. De rijstijl op de weg is daarom verschillend, dat ik over putdeksels rijdt maakt mij niks uit, de vering kompenseert erg veel, de EVO-R slingert het liefst om de putdeksels heen zodat de rit zo aangenaam mogelijk blijft. Andere grote verschillen zijn het gewicht, 33-35kg ofzo tegen 23kg, een betere stroomlijn van de EVO-R, en dat alles maakt dat de EVO-R zo ongeveer 2 keer zo snel rijdt als de Alleweder.

Daarna terug naar het werk, afscheid genommen van mijn collega, en terug naar huis. Dit ging nu iets minder snel vanwege de nu al 60km in de benen. Het tweede probleem is het hoogteverschil tussen het werk in Neuss en thuis. Neuss ligt aan de Rijn op 30 meter hoogte, thuis zijn we op 90 meter hoogte. De route die ik vanochtend gereden had is redelijk vlak omhoog, dus heb ik die ook weer terug gereden. De route aan de zuidzijde van de A46 (tot ongeveer Jüchen), daarna toch weer aan de noordzijde, is toch heuveliger. Op de terugweg leek het fietspad aan de andere straatzijde bij Giesenkirchen en kort daar voorbij niet zo mooi als op de heenweg. De zon scheen nog steeds krachtig en dat maakte de rit toch aangenaam, thuis ruim 98 km gereden in bijna 4 uur, dus nog net 25 km/u gemiddeld gemaakt.

Trainings rondje

Het is veeeeeel te mooi weer om niet te gaan fietsen, zeker nu dat ik al een tijdje niet gereden heb. Het kriebelt al een tijdje, gelukkig is het vrijdag en kan ik vroeg naar huis. Het weekend is weer vol met afspraken, dus daar kan het niet. Ik heb geen idee hoe de benen gaan voelen, dus maar redelijk rustig van start. Maar al gauw merk ik dat de benen wel willen.

De start gaat nu met een omweg omdat er een rotonde wordt gebouwd, ik rijdt richting Wickrath met de kortste route voor fietsers, dat gaat dan via landwegen redelijk parallel aan het spoor en de snelweg A46. In Wickrath verder richting het zuiden zo richting Wanlo en dan weer ongeveer parallel met de A61. Dan door Keyenberg (naar Borschemich loopt dood vanwege Garzweiler) en dan naar Holzweiler.
De route Granterath Wickrath is vals plat naar beneden vanaf Wickrath is het met 2 heuvels in Wickrathberg en Wanlo dan weer de hele tijd vals plat omhoog richting Holzweiler. Ín Holzweiler besluit ik richting Wanlo te rijden, je kan dan op de "Seitenstreifen" lekker tempo maken, meestal is de "Seitenstreifen" beter dan een fietspad, want dat kan (erg) slecht zijn.

Om de trip niet te extreem te maken wordt bij Wanlo gekeerd en kan ik nog een keer richting huis gas geven. Bij Kückhoven stijgen een paar ultralightvliegtuigen op vanaf de Flugplatz Kückhoven en laat ik het ook even rustiger rollen. Daarna het laatste stukje via enkele landwegen terug naar huis. Ruim 43 km met 30 gem. gereden.

Rondje Erkelenz

Met het mooie zonnetje hebben we, Gundula en ik, besloten een rondje Erkelenz te fietsen. We hebben zo veel mogelijk landweggetjes gereden en we zijn daarin aardig geslaagd. In Mennekrath moesten we de kaart studeren, en daar werd weer geinteresseerd naar onze ligfietsen gevraagd.

Net onder Rath-Anhoven hebben we dan toch een stukje langs de B57 gereden omdat we niet direct de eerste landweg richting Oerath konden vinden. Later thuis op Google-Earth hebben we dus wel een beter alternatief gezien, na ja, voor de volgende keer.

Wielerbaan Köln

Nadat ik de eerste 2 data voor de trainingsrondjes (in december en january) op de wielerbaan in Köln moest laten schieten voor het bowlen, kon ik deze keer op 4 maart toch present zijn. Jens, mijn collega, bleef maar vragen wanneer ik dan eindelijk ook eens mee zou komen.

Nu dan dus. Ik had op vrijdag mijn ligfiets nog gechecked op bandenspanning en de ketting maar weer eens gesmeerd om er zeker van te zijn dat alle techniek in ieder geval in orde is. Ook de helm maar weer opgezocht, op de baan is helmplicht.

Op zondag dan op tijd weg want Jens had me gewaarschuwd dat als er al enige rijders op de baan zijn, en die hebben zich an redelijk verdeeld, dat het schlecht kan zijn om naar het binnenterrein te komen. Na een klein beetje zoeken naar een parkeerplaats dichtbij bleek het hek nog steeds dicht, ik was er als eerste. Vrijwel direct nadat ik dat had geconstateerd komen er 2 ligfietsers aangereden, en ja hoor, dat is de organisatie, het hek gaat open we kunnen de baan op.

 
In totaal waren we met 8 ligfietsers, waarvan 2 velomobielen. Het is mijn eerste keer op een wielerbaan, dus dat het niet zo druk was vond ik wel fijn. Een beetje nerveus was ik toch wel vooral ook voor die steile bochten.
Nadat ik was gestart bleek alles toch erg mee te vallen, de grip van de banden op de baan was goed, het bochtenwerk is goed te doen, de baan kan dan wel steil zijn. Zelf bepaal je hoe je door de bocht rijdt / vliegt, of je dat dan laag of hoog doet is alles hetzelfde de baan is over de gehele breedte vlak, dus of je bovenin of beneden rijdt, dat maakt alles niks uit.

 
Nadat ik de eerste keer erg enthousiast was gestart, en wel direct met 40, bleek dat al snel, te snel te zijn het tempo zakt is de ronden daarop terug en ik kon gelukkig nog een 30 km/uur aanhouden. Het fietsen op de baan bleek verder heel goed te gaan. Waarschijnlijk was mijn verkoudheid nog niet helemaal weg, ik moest daarom al veel sneller als gewild weer terug naar de kant. Ik heb tussendoor dan van de gelegenheid gebruik gemaakt om fotos te maken. In totaal heb ik 5 keer rondjes gedraaid, en in totaal heb ik toch ruim 17 km in 41 minuten gereden, dat viel al met al toch niet tegen. In de latere rondjes heb ik geprobeerd dan 30 of hoger te fietsen, wat redelijk lukte, zo 30 to 32 kon ik zo doen.

 

Enfin, al met al een leuke ervaring, die ik zal herhalen als er weer een keer de mogelijkheid is. Als ik weet dat de conditie beter is kan ik het ook nog eens met de Verhees proberen, ik moet dan wel beter oppassen dat de snelheid in de bochten groot genoeg is, want anders val je er uit...

Frame nummer, deel 2

Ik heb Bart Verhees aangeschreven wat nu precies de betekenis is van het rare framenummer 005C van mijn Verhees of de 003D van de Verhees van Kees van Hattem is.
Bart melde terug: "Ik maakte iedere keer 5 Alleweders tegelijk en die hadden dan hetzelfde nummer, de letter is dan het volgnummer van die serie van 5. Het serienummer is ook het framenummer. Er zijn er in totaal zo'n 35 gebouwd, als bouwpakket en compleet."

 

Daarmee heb ik dus Verhees nummer 4 x 5 + 3 = nummer 23 !

Wandelen in St. Vith

Het afgelopen weekend hadden we een hotel in St. Vith geboekt.  St. Vith ligt in het Duits-Belgisch landschapspark Hoge Venen - Eifel en er wordt ook veel duits gesproken.

Er lag een beetje sneeuw in tegenstelling tot Erkelenz waar al bijna alles weg was. We zijn direkt na aankomst vrijdagmiddag naar de touristinfo gegaan om een wandelkaart van de omgeving te kopen. Daarna hebben we van een heerlijk 4 gangendiner in ons Hotel Pip-Margraff genoten. Zaterdag was het dus tijd voor een wandeling en we hadden een route van het biermuseum in Rodt naar het nabij gelegen Recht gezien dat heen en terug zo'n 12km wandelen zou zijn. In de frise koude, de auto gaf nog steeds onder -10 aan, zijn we in een mooi zonnetje op weg gegaan. Er lag overal nog genoeg sneeuw dat alles mooi wit was, alleen de bomen waren alweer sneeuwvrij. Het eerste stuk ging door het bos en bleef redelijk op hoogte, nadat we het bos uitkwamen, kwamen we op de weg naar Recht, dat in het dal lag. In het dorp werd het tijd voor een pauze om een beetje op de warmen, en een koffie met gebak, en gelukkig bleek de lokale Bäckerei-Konditorei ook open.

Daar bleken we niet de enige wandelaars te zijn, het was er daarom al aardig vol. Nadat we weer gesterkt waren werd het tijd voor de tocht terug. We hadden nu voor de route langzaam omhoog gekozen om de wandeling niet te zwaar te maken, de weg was nu wel een continu vals plat omhoog. Het laatste stuk was weer door het bos, en terug bij het biermuseum hadden we 13,2 km gelopen in 2 uur 51 min, dit was dus met een gangetje van 4,6 km/h, niet slecht dus voor deze koude dag. Na een biertje weer terug naar het hotel.

Zondag wouden we nog een wandelingtje maken voordat we terug naar huis zouden rijden en hiervoor hadden we bij Schönberg een route gevonden. Hier ging het pad langs een beekje richting Herresbach, het was nu niet zo koud en de zon scheen ook weer. Enkele kleine zijstroompjes waren geheel verijst en dat was een verrassend gezicht.

Halfweg moesten we eenmaal over de berg om in het naastliggende dal weer terug te kunnen wandelen. Hier was de beek op vele plaatsen bevroren en ook ons pad was eenmaal over 50 meter een grote ijsvlakte. Hier moesten we dus omheen om geen botten te breken. Terug in het dorp hadden we 8,4 km gelopen in 1 uur 58 min, dus met 4,3km/h dit keer. 

Ondertussen begon het te betrekken en maakten we een pauze in Hotel zum Burghof om nog na te genieten van de tweede mooie wandeling dit weekend. Daarna zijn we via kleine wegen door de Eifel weer huiswaarts gereden.

Naar Schwalmtal

Vandaag is het nog zonnig, morgen niet meer, het wordt dan ook kouder. Dus het is weer de hoogste tijd voor een rondje. Dit keer naar her noorden, daar ben ik nog niet met de Verhees geweest. Via Wegberg is de korste weg naar Schwalmtal, helaas in Wegberg de afslag gemist en daardoor via de Grenzlandring op weg naar de goede weg.

Bij het passeren van de 52 valt mij de watertoren op, ik heb die vanuit de auto eigenlijk nog nooit gezien, of is mij in ieder geval niet bijgebleven. In Schwalmtal ben ik dan richting Niederkrüchten afgeslagen. Nadat ik de 52 weer ben gepasseerd komt na het bos een leuke afdaling richting Lüttelforst. Daarna komt het bij de kruising van de binnendoor weg tussen Swalmen en Granterath die voor mij overbekend is. Het is daarna is het weer op weg naar huis, bijna 46 km gefietst.

Beetje te kort

Ja! De eerste rit van dit jaar is gemaakt. Een kort rondje om er weer even uit te zijn, en in beweging te blijven. Ik wou het 30km rondje nu andersom maken en ben via Keyenberg en Wanlo naar Wickrathberg gereden. Helaas ben ik daar afgeslagen ipv. rechtdoor te rijden.

Ik wilde richting Wickrath, daar kom ik dan vlak bij Schloss Wickrath (je kan daar lekker eten in een mooie ambiente) weer op de weg naar huis. Daardoor is het rondje een beetje korter geworden als ik eigenlijk wilde. 28km is voor de eerste rit okay. Bij Herrath weer enige minuten voor de spoorwegovergang moeten wachten, ik was er weer om de verkeerde tijd, de spoorbomen waren al dicht voor de trein uit de richting Erkelenz.

Frame nummer

Eindelijk weet ik waar het framenummer van de Verhees staat. Tijdens het brengen van de Verhees naar de oliebolletocht hebben enkele vrijwilligers het mij getoond. Het nummer zou staan op het schot van de dubbele bodem en te zien zijn vanaf het linkertrapper kijkend tegen het schot. Bij thuiskomst dan zelf maar een inspectie gedaan en gezien dat dit eigenlijk de achterzijde van het nummer is. 

Nadat ik de afdekking aan de onderzijde van de dubble bodem had geopend, was het nummer vanaf die zijde goed zichtbaar.

Het nummer van mijn Verhees is 005C. Weet iemand waarom er een C achter het nummer staat?

De Oliebollentocht 2011

Allereerst wil ik Kees en alle vrijwilligers nog bedanken voor de geweldig goed georganiseerde dag. Na de tocht van 1999 (!) werd het weer de hoogste tijd weer eens mee te rijden, ook vanwege de recordpoging die zal worden gedaan.
Nadat ik de Verhees dinsdagmiddag bij de sporthal heb geparkeerd. Kan ik woensdag rustig van Alkmaar naar Schermerhorn rijden en me klaarmaken voor de tocht. Ik zet de Verhees op het voetbalveld naast de anderen in de rij en de aanmelding daarna gaat zeer snel, ik zit in de eerste groep. Er blijft nog tijd om wat rond te kijken en te zien hoe Pé geinterviewd wordt voor de uitzending van Koffie Max.
Het was typisch winterweer, een grauwe lucht, koud en veel wind. Gelukkig komt dan de tijd om op te stellen voor de start, overal om ons heen staan de mederijders te filmen en te fotograferen. Vrijwel direkt rijden we op de zo typische dijken in de westfriese polders.

Ik zit redelijk voorin de groep en heb nog regelmatig zicht op Kees die voorrijdt, het tempo is vlot, maar goed te doen. Ik blijf lekker warm door de beweging en dat maakt de tocht des te beter. Ik heb mijn "grote" SLR digitale camera niet mee, maar probeer dan met mijn smartphone toch fotos te maken. Dat lukt gelukkig redelijk goed.
De passages door de kleine dorpjes zijn fantastisch. Voor ons velomobielisten om te genieten van de typische smalle straatjes en de kleine huisjes, voor de passanten voor de vele velomobielen die voor bij kwamen.

De pauze in het restaurant / museum De Rijper Eilanden was aangenaam daar er vele oude gebruiksvoorwerpen te zien waren Na de pauze gaat het weer verder en weet Kees na niet al te veel km's zelfs verkeerd te rijden, hij staat voor een hek waar de straat doordloopt in een weiland, we moeten dus keren. Terug op de route blijkt de 2de groep ons al aardig op de hielen te zitten.
Het gaat verder en uiteindelijk komen we aan op de Noordervaart waar de recordpoging zal worden gedaan, we worden gevraagd ons in 3 rijen op de stellen en uiteindelijk blijkt dat ook 3 rijen breed de stoet erruuug lang is.

Na enig wachten konden we dan weer rijden en werden daarbij gefilmd zodat dit voor het Guinness Book of World Records vastgelegd wordt. Bijna 52km gefietst.

De voorbereidingen

Eerst eens gekeken naar het huren van een busje. Daarna nog gekeken of ik een aanhanger kon huren, dat was wel mogelijk, maar de anhanger was dan weer te klein of weer te groot. Dat was dus alles niet zo praktisch. Ook het naar de familie rijden en daarna weer helemaal naar Schermerhorn was ook al geen aantrekkelijk idee. Daarom maar een dakdrager gebouwd zodat ik wat mobieler en flexibeler kan plannen.

De constructie is erg simpel, van enige oude balken de dragers voor de wielen gebouwd. de voorwielen kunnen iets wegzakken zodat het ver-rollen van de Verhees al moeilijker wordt. Achter is een balk om het achterwiel te steunen, ik durf het niet aan achterwiel direct op het dak te zetten. Ik wil met spanbanden de fiets nog in de vering vast trekken zodat de Verhees rotsvast komt te staan.

Zo ziet het er dan uit als de Verhees op het dak staat. Ik had de voetgaten dicht geplakt met een stuk plastic en op de heenreis het mangat dicht gelaten. Op reis was het stuk plastic bij het mangat na 60km weggeblazen en kon de rijwind ongehinderd in de Verhees stromen. Daardoor stond het mangat continu bol en werd redelijk belast.
Op de terugreis direct na de tocht stond er toch redelijk veel wind, en heb ik dus maar besloten het mangat compleet open te laten, hierdoor kon nu de rijwind vrij door de Verhees blazen, wat eigenlijk veel beter was. De bekleding van het mangat had nu niks te lijden.